Şunu anladım ki yazan,yazmaya çalışan herkesin bir uzmanlık alanı var. Benim de denemelerden başka bi alana kaymam imkansız gibi. Yazdıkça insan,içini kağıda kaleme anlattıkça rahatlıyor,adeta hafifliyor. Birilerine yazmaktan önce kendi için yazmalı insan, sonrasındaysa okuyanların kendilerine pay çıkartmalarını beklemeli belki de!
Hayata dört elle sarılmak için bir sebep aramamalı insan. Önce hüznü, kederi bir yana bırakmalı, sonra da hayatı akışına...
Büyük balıkları yakalamanın yolu, küçük balığı tutmayı öğrenmektedir. Önce küçük şeylerle mutlu olmalı, şükretmeli daha sonraları büyük mutluluklar gelecektir kendiliğinden. Hayatı sorgulamalı kimi zaman, kimi zaman da hayata yenil düşmemek için çabalamak. Sevgiden de umudu kesmemek gerek. Hep şuna inanmışımdır; insanlar hem bekleyendir,hem de beklenen. Doğru kombinasyonun oluşması ise vakit alabilir,denersiniz olmaz,olmaz,bir türlü olmaz. Bu olumsuz kombinasyon denemelerinin neticesinde vazgeçmemek,pes etmemek, ümitvar olmaktır bekleyen ve beklenen olmanın felsefesi. Hayatın anlamını arayanlarsa huzur bulacağı bir mekana gitmeli ve kendinde aramalıdır hayatın anlamını. Bazı sorular yöneltmelidir kendisine, cevaplarınıda vermelidir korkmadan.
Hayat istatistiksel bir dağılım olsaydı kesinlikle normal bir dağılım olmazdı.En monoton insan bile inişli,çıkışlı bir skalaya sahip olur. Yüzümüzün hali de buna mukabil değişken bir hal alır. Yüzünüzde hem güller açsın, hem fırtınalar kopsun; ama yüreğinizden sevgi eksik olmasın.
